Ben jij de sociale mens?

Vraag 1 Je college gaat over de sociale mens: wie of wat is dat?

Dat ben jij, dat ben ik, dat zijn wij. De ondertitel van het college geeft dit ook weer: van ik naar wij. Alles dat wij doen, hebben wij te danken aan anderen. Je schrijft met een pen die jij niet zelf gemaakt hebt, op een blocnote die jij niet zelf gemaakt hebt terwijl je zit op een stoel die jij niet zelf gemaakt hebt. En ik deel kennis van collega’s uit onderzoeken die ik niet zelf gedaan heb. Ondanks dat we het gevoel kunnen hebben steeds verder van anderen af te staan (door polarisatie en individualisering) is dit toch niet het geval: we kunnen namelijk niet zonder elkaar. Sociaal contact is net zo fundamenteel voor ons handelen als ademen. We gaan tijdens het college zelfs leren dat hoe wij denken en hoe onze zintuigen de wereld waarnemen sterk afhankelijk is van de kwaliteit van de sociale relaties die wij hebben.

Vraag 2 Wat is het doel van je college?

Ik wil laten zien dat het onzinnig is jezelf als manager te ontwikkelen zonder expliciet de blik naar buiten te richten, naar de ander. Wij steken veel tijd in zelfontwikkeling maar vergeten daarbij de fundamentele bouwsteen mee te nemen: hoe wij door de interactie met anderen zijn geworden tot wie we nu zijn. Zonder je te realiseren dat je voor een belangrijk deel ook een product bent van de relatie met anderen. Het doel van mijn college is de voelsprieten van de deelnemers gevoeliger afstellen voor de impact die zij hebben op anderen en vooral voor de impact die anderen op henzelf hebben. We zullen dit onder andere doen door uitgebreid stil te staan bij de social baseline theorie.

Vraag 3 Welk maatschappelijk relevant thema kunnen we relateren aan jouw college? Waar maak je je druk om?

Polarisatie en verhuftering is overal zichtbaar. Hierdoor zou je het idee kunnen krijgen dat de mens reddeloos verloren is. Maar wanneer je je realiseert dat ons sociaal kapitaal, dat ontstaat wanneer mensen bij elkaar komen en gaan samenwerken, er al vele eeuwen voor zorgt dat mensen tot fantastische dingen in staat zijn dan stemt dat hopelijk tot verbroedering. Zonder elkaar zijn wij niets en komen we niet verder. Onze psyche rekent op de aanwezigheid en hulp van anderen, dat is onze default neurobiologische instelling. Dat zie je dan ook bij mensen die zich eenzaam voelen: tot op het genoom (onze genetische architectuur) zijn de schadelijke effecten hiervan zichtbaar. Kortom, interacteren met anderen (hoe triviaal het gesprek ook is) brengt ons veel, in plaats van ons terug te trekken in onze eigen bubbel. Tijdens het college zal dit heel concreet worden ingevuld door onderzoek te bespreken dat toont dat andere mensen een gesprek met jou als leuker beoordelen dan hoe jij denkt beoordeeld te worden. We doen onszelf dus eigenlijk tekort.